நிஜமான 16 சீர் [with penathal]

ஜில் ராஜன்: நன்றி. மரபுக் கவிதை எழுதிப் பார்ப்பது ஒரு நல்ல மொழிப்பயிற்சி. நான் வளர்ந்த சூழல் எனக்கு இதை எளிமையாக்கியது. என் தந்தை மரபுப் பயிற்சி உள்ளவர். சைதாப்பேட்டையில் பாரதி கலைக்கழகம் என்னும் அமைப்பை என் பெரியப்பா நடத்திக்கொண்டிருந்தார். சுமார் ஐம்பது மரபுக் கவிஞர்கள் அங்கே மாதம்தோறும் கவிதை வாசிப்பார்கள். இளந்தேவன், மதிவண்ணன், இளையவன், தமிழழகன் [இவர் பாரதிதாசன் பரம்பரைக் கவிஞர்.] போன்ற தமிழின் மிக முக்கியமான மரபுக் கவிஞர்கள் அங்கே கவிதை பாடியவர்களே. இதில் மதிவண்ணன் ஓர் எண்சீர்ப் புலி. அவருடய சந்தங்கள் என் மனத்தில் இன்னும் நிற்கின்றன. இளந்தேவன் மிகப்பெரிய கவிஞர். அநியாயத்துக்கு அதிமுக அம்மாவிடம் போய்வீணாய்ப் போய்விட்டார். இணையத்தில் இன்று எழுதிக்கொண்டிருக்கும் கவிஞர் இலந்தை ராமசாமி, ஹரி கிருஷ்ணன், மதுரபாரதி, கவியோகி வேதம் போன்றவர்கள் [மரபுக் கவிதை கூகுள்-யாஹு குழுக்களில் பார்க்கலாம்] பாரதி கலைக்கழகக் கவிஞர்களே.

மரபு முதலில் சிரமமாகத் தோன்றலாம். பழகப் பழக அது மிக எளிதானதே. நமது சொல்வங்கியின் அளவை நாமே அளந்துபார்க்க இது மிகவும் உதவும். அடிப்படையில் நான் எழுத்தாளன். கவிஞன் அல்லன். எனக்கு இது மிக நன்றாகத் தெரியும். ஒரு கவிஞனாகும் எண்ணம் எனக்கு சத்தியமாகக் கிடையாது. அதே சமயம் என் மொழியைக் கூர்தீட்டிக்கொள்ள மரபுப் பயிற்சி உதவுவதால் அதைநான் விடாமல் செய்கிறேன். ட்விட்டரில் நான் போடும் வெண்பாம்கள் அனைத்தும் எண்ணி ஏழு வினாடிகளில் எழுதப்படுபவை. சொல்லுக்காகக் காத்திருக்கக்கூடாது என்பதே என் நோக்கம். அதைப் பயிற்சி செய்யவே இத்தகைய காரியங்கள் செய்கிறேன். இலக்கணத்தைப் புறக்கணித்து, வெறும் சந்தத்துக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கும் என் பாக்கள் இலக்கணத்த மதிக்கும் கவிஞர்களுக்கு வருத்தம் தரவே செய்கின்றன. நான் இலக்கணம் அறியாதவன் அல்லன். ஆனால் என் பயிற்சிக்கு இலக்கணக் கட்டு அவசியமில்லை என்பதால் அதைத் தவிர்க்கிறேன், அல்லது பெரிதாகப் பொருட்படுத்துவதில்லை.

தவிரவும் எனக்குக் கவிஞனாகும் எண்ணம் எல்லை என்பதால் இதைக் கண்டுகொள்வதில்லை. நல்ல கவிதைகளுக்கும் நல்ல கவிஞர்களுக்கும் எப்போதும் என் தலை தாழும். நான் நல்ல கவிஞன் இல்லை; ஒரு கவிஞனேகூட இல்லை என்கிற தெளிவு இருப்பதனால் இது.